Rəhman və rəhim Allahın adı ilə

Sovet hökumətinin 70 illik din və İrana qarşı təbliğatından sonra Azərbaycan xalqı ilk fürsətdə 1990-cı ilin 19 yanvarında İrana daxil oldu. Azərbaycanlılar İrana keçən kimi məscidlərə hücum çəkdilər, İmam Hüseyn (ə) bayrağını təbərrük üçün parça-parça, tikə-tikə etdilər və Quranı gözlərinə, başları üzərinə qoydular.
Öz islami kimliyini qorumaq istəməsinə baxmayaraq Azərbaycan xalqı Qərb və onun nökərlərinin hiylələrinə əsir oldu. Azərbaycan Respublikasının başçıları əhalinin dini və milli keçmişini unudaraq onların inanclarına, əqidələrinə hücum etdilər. Bu illərdə bir çox dini qadağalar qoyuldu. O cümlədən: Məscidlərin sökülməsi, məscidlərin tətil edilməsi, minarələrdən azanın səslənməsinə qadağa, pasport kimi rəsmi sənədlərdə hicabla şəklin qadağan olunması, televizya kanallarında dini proqramlara qoyulmuş qadağa, hərbi hissələrdə namaza qadağa, dini məktəblərin açılmasına qadağa, böyük təqlid mərcələrinin dəftərxanalarının təsis olunmasına qadağa, hicab qadağasına etiraz edən dindarların həbs olunması, dini qadağalara etiraz etdikləri üçün həbs olunan şəxsləri uzun müddət pis şəraitdə zindanlarda saxlamaq, əxlaqsız Avroviziya müsabiqəsinin keçirilməsi, məhərrəm ayında şərab festivalı və… İnsan hüquqları bəyannaməsinin 19-cu maddəsinə, mülki və siyasi hüquqlara dair beynəlxalq pakta və insan haqqları və əsas azadlıqlarının müdafiəsi üzrə Avropa konvensiyasının 9-cu maddəsinə əsasən hər kəs istədiyi dini qəbul edə bilər və öz dini əqidəsini açıqlamaq haqqına malikdir. Digər bir tərəfdən Azərbaycan Respublikası konustutsiyasının 25-ci maddəsinin 3-cü bəndində bildirilir ki, dövlət dinindən, irqindən, dilindən, şəxsi yaşayış vəziyyətindən və əqidəsindən asılı olmayaraq insanların hüquq bərabərliyi və azadlığı üçün zəmanət verir. 26-cı maddədə də bütün vətəndaşlara qeyd olunan hüquqlarını müdafiə etmək icazəsi verilir və dövlət bu hüquqların gerçəkləşdirilməsi üçün məsuliyyət daşıyır. Maraqlıdır ki, indiyədək beynəlmiləl insan hüquqları iddiaçısı olanların heç biri özlərindən soruşmurlar ki, necə olur bir qrup şəxs heç bir məntiqli dəlil olmadan, yalnız öz dini əqidələrini müdafiə etdikləri üçün zindanlarda ömür sürürlər? Bəli, bugünkü dünyamızın vəziyyəti budur! Sonda Azərbaycandakı Əhli-beyt (ə) aşiqlərinin din məhbuslarının dərdlərinə şərik olduqları üçün böyük təqlid mərcələrinə dərin minnətdarlığımızı bildiririk. Şübhəsiz, bu ölkənin məzlum şiələrinin mübarizələri yezidlərə “Qanın qılınca qalib olduğunu” sübut edəcək.